|
ថ្ងៃមួយ កញ្រ្ជោងរៀបចំភោជនាហារ
ហើយអញ្ជើញសំឡាញ់ក្រសារមកបរិភោគ
ម្ហូបក៏តិចហើយមិនគ្រប់គ្រាន់
សម្លសុទ្ធតែរាវៗព្រោះកញ្រ្ជោងគាត់ស៊ីតិច។
សម្លនេះសោតទៀតដាក់តែក្នុងចានទៀប។
ក្រសារចំពុះវែងស៊ីពុំបានមួយម៉ាត់ឬមួយដុំតូចសោះ។
ចំណែកកញ្រ្ជោងសត្វខឹល
លិទ្ធតែម្នាក់ឯអស់មួយរំពេចក្នុងពេលនោះ។ ដើម្បីសងសឹក អំពីរឿងបញ្ឆោតនេះ មិនកន្លងទៅបានប៉ុន្មានថ្ងៃ ក្រសារក៏អញ្ជើញកញ្រ្ជោងមកស៊ីលៀងឯទីលំនៅរបស់ខ្លួនម្តងវិញ។ កញ្រ្ជោងមានវាចារថា"ពេញចិត្តណាស់ ព្រោះមិត្តភក្តិមានការ ខ្ញុំមិនតឹងតែងទេ"។ ដល់ពេលកំណត់ៈ កញ្រ្ជោងត្រាច់ទៅឯផ្ទះក្រសារជាសំឡាញ់ ហើយសំដែងការគួរសមរាក់ទាក់យ៉ាងក្រៃលែង ចំណែកម្ហូបក៏ឆ្អិនស្រេចៈ កំពុងតែស្រួលខ្លួនស៊ីអាហារបានផង កញ្រ្ជោងរកពីណាខានមិនមក ធំក្លិនសាច់ចិញ្រ្ចាំយ៉ាងឈ្ងុយ គាត់រីករាយសប្បាយគិតស្មានថា ម្តងនេះអស់ក្រឡាហើយ។ ដើម្បីធ្វើឲកញ្រ្ជោងពិបាក ស៊ីមិនកើតវិញ ក្រសារដាក់សម្លក្នុងថូមួយកងវែង ហើយតូចល្មមតែកគាត់អាចលូកចូលចុះ អាខិលកញ្រ្ជោងមាត់ធំហួស លូកធំពុំកើត ក្រសារលូកចិកស៊ីតែម្នាក់ឯធ្វើព្រងើយ។ កញ្រ្ជោងអត់អាហារត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ខ្មាសក្រសារទម្លាក់កន្ទុយដាក់ស្លឹកត្រចៀកចុះ មុខស្ងួត។ អ្នកបោកគេទាំងឡាយ! ចូរប្រយ៍ត្នខ្លួន មានថ្ងៃណា មុខជានឹងបានសេចក្តីអាមាសមុខ ដូចរឿងនេះមិនខានឡើយ។ |
Thursday, November 10, 2011
រឿងកញ្រ្ជោងនិងក្រសារ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment